عرضه اولیه و پذیره نویسی چه تفاوت هایی دارند؟

• 1402/05/16
• 10 Comment

عرضه اولیه و پذیره‌نویسی دو روش متفاوت برای جذب سرمایه برای شرکت‌ها هستند. در این دو روش، شرکت برای جذب سرمایه سهام خود را به فروش می‌رساند، اما تفاوت اساسی بین این دو روش در نوع سرمایه‌گذاری است.

عرضه اولیه (Initial Public Offering) و پذیره‌نویسی (Initial Private Offering) دو مفهوم متفاوت هستند و در مراحل مختلفی از راه‌اندازی یک شرکت به کار می‌روند. عرضه اولیه (IPO) به معنای عرضه سهام یک شرکت به عموم مردم است. در این روش، شرکت سهام خود را برای عرضه به عموم مردم در بورس ثبت می‌کند و این سهام به‌عنوان سهام عمومی در بازار سرمایه قابل‌معامله می‌شوند. در این روش، شرکت برای جذب سرمایه جدید از سرمایه‌گذاران عمومی استفاده می‌کند.

 

‌در مقابل، پذیره‌نویسی (IPO) نوع دیگری از عرضه اولیه است که در آن سهام به‌صورت خصوصی بین شرکت و سرمایه‌گذاران فروخته می‌شود. این روش برای جذب سرمایه اولیه برای شرکت استفاده می‌شود و معمولاً برای شرکت‌های کوچک و بدون تجربه در بازار سرمایه مناسب است. در این روش، شرکت با سرمایه‌گذاران خصوصی قرارداد می‌بندد که سهام خود را به آنها فروخته و در ازای آن سرمایه جدید جذب کند.

بنابراین، اصلی‌ترین تفاوت بین عرضه اولیه و پذیره‌نویسی در نوع سرمایه‌گذاری است. در عرضه اولیه، سرمایه‌گذاران عمومی به‌عنوان سهام‌داران جدید وارد می‌شوند، درحالی‌که در پذیره‌نویسی، سرمایه‌گذاران خصوصی به‌عنوان سرمایه‌گذاران اولیه جذب می‌شوند.

 

بنابراین، عرضه اولیه و پذیره‌نویسی دو روش جذب سرمایه برای شرکت‌ها هستند، اما هر کدام دارای مزایا و معایب خود هستند و بسته به نیازهای شرکت، یکی از آنها ممکن است مناسب‌تر باشد.

مزایای عرضه اولیه (IPO):

۱. جذب سرمایه بالا: عرضه اولیه می‌تواند به شرکت کمک کند تا مقدار بالایی از سرمایه جذب کند و این امر به شرکت اجازه می‌دهد تا برای رشد و توسعه فعالیت‌های خود بیشتر سرمایه‌گذاری کند.

۲. افزایش شهرت: عرضه اولیه ممکن است به شرکت کمک کند تا شهرت بیشتری پیدا کند، زیرا فرایند عرضه اولیه شرکت را به‌صورت گسترده تبلیغ می‌کند و به افزایش شناخت عمومی شرکت کمک می‌کند.

۳. افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران: عرضه اولیه ممکن است به سرمایه‌گذاران اعتماد بیشتری به شرکت بدهد، زیرا شرکت برای ورود به بازار سرمایه باید معیارهای سخت‌گیرانه‌ای را از جمله حسابرسی مستقل و گزارشگری مالی دقیق رعایت کند.

۴. فرصت برای خرید سهام: عرضه اولیه به سرمایه‌گذاران جدید فرصت خرید سهام شرکت را می‌دهد و به‌این‌ترتیب، به افرادی که قبلاً در بازار سرمایه شرکت نکرده بودند، اجازه می‌دهد که سهام‌دار شوند.

معایب عرضه اولیه:

۱. هزینه‌های بالا: هزینه‌های عرضه اولیه ممکن است بسیار بالا باشد، شامل هزینه‌های حقوقی، حسابرسی، مشاوره و تبلیغات.

۲. تقسیم سهام شرکت: عرضه اولیه ممکن است به تقسیم سهام شرکت بین سهام‌داران انجام شود و این می‌تواند به تغییر در ساختار سهام شرکت و کنترل شرکت توسط سهام‌داران منجر شود.

۳. نیاز به گزارشگری مالی دقیق: شرکت‌هایی که می‌خواهند در بازار سرمایه عرضه اولیه داشته باشند نیاز به گزارشگری مالی دقیق دارند و باید معیارهای سخت‌گیرانه را رعایت کنند.

مزایای پذیره‌نویسی (IPO):

۱. جذب سرمایه در مراحل اولیه: پذیره‌نویسی به شرکت‌ها کمک می‌کند تا در مراحل اولیه جذب سرمایه کنند و برای شروع فعالیت‌های خود سرمایه‌گذاری کافی داشته باشند.

۲. کنترل بیشتر شرکت: در پذیره‌نویسی، شرکت به‌صورت خصوصی سهام خود را فروخته و کنترل شرکت را در دست می‌گیرد، بدون نیاز به تقسیم سهام شرکت با سهام‌داران عمومی.

۳. هزینه‌های کمتر: هزینه‌های پذیره‌نویسی ممکن است کمتر از هزینه‌های عرضه اولیه باشد، زیرا شرکت به‌صورت خصوصی سهام خود را به فروش می‌رساند و نیاز به رعایت معیارهای سخت‌گیرانه عرضه اولیه ندارد.

 

معایب پذیره‌نویسی:

۱. محدودیت در جذب سرمایه: پذیره‌نویسی ممکن است به شرکت کمک کند تا سرمایه جذب کند، اما محدودیت در جذب سرمایه وجود دارد، زیرا فقط سرمایه‌گذاران خصوصی قادر به خرید سهام شرکت هستند.

2. کاهش شفافیت: با فروش سهام به‌صورت خصوصی، شفافیت شرکت کاهش پیدا می‌کند، زیرا شرکت نیازی به رعایت معیارهای سخت‌گیرانه عرضه اولیه ندارد و اطلاعات کمتری را در اختیار سهام‌داران خود قرار می‌دهد.

۳. عدم شهرت: پذیره‌نویسی ممکن است به شرکت کمک کند تا سرمایه جذب کند، اما به شرکت کمک نمی‌کند تا شهرت بیشتری پیدا کند، زیرا فرایند پذیره‌نویسی به‌صورت خصوصی انجام می‌شود و به‌صورت گسترده تبلیغ نمی‌شود.

به‌طورکلی، عرضه اولیه و پذیره‌نویسی دو روش متفاوت برای جذب سرمایه هستند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و باید باتوجه ‌به نیازهای شرکت، یکی از آنها را انتخاب کرد.

اشتراک گذاری